Volgens Van Dale is jiujitsu Japans worstelen, een methode van zelfverdediging. Een weinigzeggende verklaring als je spreekt met Magda De Sutler die 40 jaar geleden de jiujitsuclub in Maria-ter-Herde opstartte. Ondertussen zijn er al vier scholen en doceert ze aan tal van instellingen en instituten.

Magda De Sutter begon in 1966 met haar opleiding jiujitsu. Dat was in Berchem bij professor Pieters. "Pieters had een strenge school. Het was, zeker in het begin, zeer hard." Een jaar later richtte ze in Brasschaat met de ondersteuning van Pieters al een eigen school op. Pas vijftien jaar! Over de beginjaren van de school: "We begonnen les te geven aan de allerkleinsten. De school kwam er met de ondersteuning van Pieters, maar ook van mijn papa kreeg ik veel steun. Alle ouders werkten heel goed mee: we hadden niets. Ze bezorgden ons dekens en lakens, want we hadden niet eens matten." De lessen vonden plaats in De Vrachtwagen, een taverne met een zaaltje in Maria-ter-Heide. Nu zijn er al vier scholen. Naast Brasschaat wordt er ondertussen les gegeven in Stabroek en Schoten. En er is de school voor mensen met een handicap.

Van welke leeftijd kan men eraan beginnen?
"Er staat niet echt een leeftijd op", zegt Magda De Sutter, "vanaf 5 jaar kunnen kinderen in de school terecht, maar we hebben ook mensen die vanaf nun vijftigste of hun zestigste de lessen aanvatten." En wie kan eraan deelnemen? "Eigenlijk iedereen. Maar ik wil wel zeggen dat wie denkt hier te leren vechten, verkeerd zit. Die gaat beter naar een boksclub." De scholen van Magda De Sutter geven meer. "Voor ons is jiujitsu een levenswijsheid. Het sociaal contact groeit en zeker ook de zelfzekerheid. Eerst van jezelf gaan houden, dan van de anderen. Zeer belangrijk." In de scholen is leren omgaan met mekaar van groot belang, niet leren vechten. Er is een educatief aspect als ondertoon. "We beginnen met leren bewegen en vallen. Er is een zeker respect in de zin dat we leren luisteren naar elkaar. Iedereen doet zijn best, volgens zijn eigen kunnen. Niemand wordt uitgelachen." Hoever gaat die filosofie? Magda De Sutter wil geen ideologie of een alles beheersende wereldbeschouwing. Wet een beetje pragmatisch werken en leven: "We moeten niet gaan overdrijven, we leven hier zoals wij leven... er bestaan nog andere dingen. Vaak komt het er niet van om consequent te zijn." En misschien maar goed ook. Het invullen van de levensfilosofie moet niet opgelegd worden. Het is een vrije keuze. Respect leren opbrengen voor mekaar is al een groot punt. Maar eerst het zelfvertrouwen ontwikkelen. En naast de trainingen hebben de scholen nog andere activiteiten. "We organiseren jaarlijks sportkampen, een wijnavond en zelfs een heksenjacht." Met deze activiteiten wordt niet alleen het gezichtsveld ruimer dan alleen de jiujitsumat, de interne banden worden nog duurzamer. "Wie eraan begint, blijft", vertelt Magda, "verschillende van onze leerlingen zijn hier al 25 of 30 jaar. We hebben zelfs al drie opeenvolgende generaties: opa, kind en kleinkind." Dat doet de werking en de samenwerking goed. "Als er al deelnemers afhaken, heeft dat met de studies te maken. Eenmaal jongeren in het hoger middelbaar zitten of aan de unief studeren, gaan ze weg. Maar ze komen daarna terug."

Competitie met enkel en alleen jezelf
In '69 behaalde ze de zwarte gordel 1ste dan. Waar zit ze nu? "Ik heb de 8ste dan", antwoordt ze zonder stemverheffing. Nog twee te gaan: het maximum is tien. "Weet je, ik ben niet zo dan-minded. Gordels behalen is zoiets typisch westers." Geen competitie bij jiujitsu? "Jiujitsu is geen competitiesport. Ik zou de gasten daar overigens niet eens mee naartoe krijgen. Ikzelf doe daar ook niet aan mee." Voor een beter begrip hiervan lezen we op de website: "Het volhouden, de vooruitgang die je maakt en de grenzen die je verlegt - fysisch en psychisch - zijn wel een mooie competitievorm met enkel en alleen jezelf!"
Nog eens terug naar het educatief aspect van de jiujitsuschool. Magda De Sutter doceert aan verschillende scholen en instituten verdedigings- en omgangstechnieken voor personen die werken met personen met een handicap. Anderzijds is er de school in Brasschaat die speciaal gericht is naar die mensen. "In onze scholen zijn kinderen opgenomen die door therapeuten zijn doorverwezen. Autisten bijvoorbeeld. Zelfs is er iemand met het downsyndroom (mongooltje in de volksmond, maar dat klinkt te negatief) die perfect meekan in de groep en prima wordt aanvaard. Speciaal voor mensen met een handicap hebben we de zondagschool. Bijvoorbeeld mensen die een rolstoel moeten gebruiken, zetten we uit de stoel en leren we vallen. We leren ze de mogelijkheden om hun lichaam te ontdekken. Dat gaat langzaam, we maken er tijd voor om er uit te halen wat kan, en dat werkt. Ik geef een voorbeeld: iemand die bijna niets meer kon met zijn handen -die waren helemaal verkrampt- kon na verloop van tijd heel wat zijn handen." Jiujitsu, een sport die veel vraagt, maar nog veel meer teruggeeft.